Shifting Cultivation

Begripsbepaling
letterlijk: 'verplaatsende cultivering'
Cultivering is het in cultuur brengen van natuur. In deze tekst gaat het om stukjes bos omhakken en afbranden om er landbouwgrondjes te kunnen inrichten.

De Surinaamse inheemsen deden niet aan veeteelt, maar wel aan een vorm van akkerbouw die wordt aangeduid met de term 'shifting cultivation'. De marrons hebben deze manier van landbouw overgenomen van de inheemsen. Bij shifting cultivation maken zij een plek in het oerwoud, meestal dichtbij een rivier, vrij door alles daar te kappen en dan te verbranden. Hier word geplant en geoogst, totdat na een jaar of vier de akker met onkruid overwoekerd is. Daarna zoekt men een nieuwe plek en begint men van voor af aan.
De dorpen volgden de akkers. Als de akkers te ver verwijderd raakten, verliet men het dorp en bouwde een nieuw dorp bij de akkers. Shifting cultivation kan alleen worden toegepast als er grond in overvloed is. Tegenwoordig is dat alleen in het binnenland nog het geval, waardoor daar nog steeds shifting cultivation plaatsvind. Men verplaatst tegenwoordig nog maar zelden dorpen om akkers te volgen.